Πραγματοποιήθηκε ο καθαρισμός της γέφυρας Μάναρι

• 
  
• 
  
•  Επικαιρότητα 

Στο πρόγραμμα του Ραδιοτηλεοπτικού Σταθμού ΣΚΑΙ « Καθαρίζουμε την Ελλάδα, ομορφαίνουμε την Ελλάδα» εντάχθηκε ο καθαρισμός του περιβάλλοντα χώρου των αναγνωρισμένων μνημείων Γέφυρας και Στάσης Μάναρη, με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Μαναριωτών και συνδιοργανωτή το Δήμο Τρίπολης. Η δράση αυτή πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012, ώρα 10:00.

Σημείο συνάντησης η Γέφυρα Μάναρη.

Η εθελοντική αυτή συμμετοχή και προσφορά ήταν  η έμπρακτη απόδειξη της πολιτιστικής και περιβαλλοντικής ευαισθησίας του καθενός μας, της αγάπης αλλά και της εκπλήρωσης του χρέους μας προς τον τόπο μας.

~~~~~***~~~~~

Βρίσκονται 15 χλμ. μακριά από την Τρίπολη, στον άξονα της σιδηροδρομικής γραμμής 

Τρίπολη – Καλαμάτα, όπου υπάρχει και η ομώνυμη Στάση “Μάναρι”. Στο 13οχλμ. του παλαιού οδικού άξονα Τρίπολη – Καλαμάτα υπάρχει στροφή προς Μάναρη. Σε απόσταση 2 χλμ. από τη στροφή είναι η Γέφυρα και η Στάση “Μάναρι”.

Από το νέο Εθνικό δρόμο Τρίπολη – Καλαμάτα απέχουν ελάχιστη απόσταση ανατολικά και η πρόσβαση γίνεται με έξοδο αμέσως μετά τα διόδια “Γέφυρας Μάναρη” στον κλάδο προς Καλαμάτα.

Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει ακόμη είσοδος και έξοδος Μάναρη στον κλάδο Καλαμάτα-Αθήνα.

Είναι η μεγαλύτερη λίθινη θολωτή και η μοναδική κοιλαδογέφυρα της Ελλάδας. Καλύπτει τόξο 39ο 45’ και έχει ακτίνα κύκλου 165,84 μέτρα. Εσωτερικά έχει μήκος 113,943 μέτρα και εξωτερικά 117,257 μέτρα. Έχει οκτώ (8) ανοίγματα (καμάρες) με 12,5 μέτρα το καθένα. Το μέγιστο ύψος της είναι 21 μέτρα και το πλάτος της είναι 4,25 μέτρα.

Μελετήθηκε, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τη γαλλική εταιρεία Societe Anonyme Internationale de construction et denterprise des Tranaux Publiques (Ανώνυμη Διεθνής Εταιρεία Κατασκευών και Εργολαβικών Έργων). Τα σχέδιά της είναι της περιόδου 1890 – 91 από το Γάλλο αρχιμηχανικό Α.Cotteland. Αρχιμηχανικός κατασκευής ήταν ο P. Lepeche.

Η κατασκευή της έγινε μεταξύ των ετών 1892 – 1896.

Υπάρχει σχεδιάγραμμα κατασκευής της Γέφυρας σε κλίμακα 1/100, μήκους δύο περίπου μέτρων Χ 0,30 μ. και χειρόγραφα επιμετρητικά στοιχεία των εκτελεσθεισών εργασιών κατασκευής στα γαλλικά από 14 σελίδες Α3 και ημερομηνία 9 Οκτωβρίου 1896. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει, ότι η κατασκευή της γέφυρας τελείωσε το 1896. Ο σιδηροδρομικός άξονας Μύλων – Καλαμάτας λειτούργησε το έτος 1898.

Η πέτρα της Γέφυρας και της Στάσης είναι ντόπια. Η γνωστή Μαναραίικη πέτρα. Είχαν ανοιχτεί νταμάρια στον παρακείμενο ορεινό όγκο "Σπαρτιά" και με ντεκοβίλ την έφερναν στο χώρο της Γέφυρας για πελέκημα και χτίσιμο. Εργάστηκαν Γάλλοι και Ιταλοί τεχνίτες, αλλά και Έλληνες. Και γυναίκες χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά της πέτρας και για το χοντρό πελέκημά της.

Από της κατασκευής της η Γέφυρα δε χρειάστηκε ποτέ παρέμβαση για επισκευή ή συντήρρηση και τι πέρασαν πάνω της χιλιάδες δρομολόγια τρένων και εκατομμύρια τόνοι βάρος και δεν επηρεάστηκε ποτέ από φυσικά φαινόμενα.

Στην άκρη της γέφυρας βρίσκεται το κτίριο της Στάσης “Μάναρι”. Κτίστηκε το έτος 1897 με πέτρα ίδια με εκείνη της γέφυρας. Έχει το παραδοσιακό σχέδιο Στάσης της εποχής εκείνης. Είναι αληθινό κομψοτέχνημα.

Η Γέφυρα και η Στάση "Μάναρι" είναι τοπόσημα και σημεία αναφοράς για τους κατοίκους του χωριού Μάναρη, της ευρύτερης περιοχής, της Αρκαδίας, αλλά και των ταξιδιωτών του σιδηρόδρομου. Άλλοτε ο χώρος της Γέφυρας και της Στάσης έσφυζε από ζωή και κίνηση. Το τρένο ήταν το μοναδικό μέσον για την διακίνηση ανθρώπων και προϊόντων της περιοχής.

Σήμερα το κτίριο της στάσης είναι ερειπωμένο με ορθάνοιχτα παράθυρα και πόρτες και κατεστραμμένα ταβάνια, εγκαταλειμμένο από κάθε ανθρώπινη έγνοια και φροντίδα. Η Γέφυρα δε έχει υποστεί πρόσφατα ακρωτηριασμό των άκρων της από τους εργολάβους "εκσυγχρονιστές – ανακαινιστές", της γραμμής που γκρέμισαν κάτω από τη Γέφυρα τρεις λαξευμένους ογκόλιθους της στέψης – ο ένας ήδη εξαφανίστηκε και δεν τον αναζήτησε κανείς!! – και έβαλαν στη θέση τους τσιμέντο, ενώ κάλυψαν πάλι με τσιμέντο άλλους στα άκρα της.

Για να αποφύγουν δε τις διαμαρτυρίες μας κάλυψαν το τσιμέντο με πρόχειρη και άσχετη επένδυση, που φαντάζει από μακριά και δημιουργεί αλγεινή εντύπωση και στους πλέον ανίδεους. Η άμεση αποκατάσταση του Μνημείου είναι πλέον υποχρέωση των αρμοδίων Αρχαιολογικών Υπηρεσιών και των Αρχιτεκτόνων του Ο.Σ.Ε.

Και η Γέφυρα και η Στάση “Μάναρι” έχουν χαρακτηριστεί μνημεία που “χρήζουν ειδικής κρατικής προστασίας …” (ΦΕΚ 391/Β/25.6.1985 και 1353/Β/14.9.2006).

Ο καθηγητής του Ε.Μ.Π. κ. Κων/νος Συρμακέζης σε απαντητική του επιστολή προς το Σύνδεσμό Μαναριωτών αναφέρει:

"...Ήδη εκπονείται στο εργαστήριό μας Διπλωματική εργασία, το βασικό αντικείμενο της οποίας είναι η συμπεριφορά τη Γέφυρας αυτής σε ένα πιθανό μεγάλο σεισμό… Είμαι ευτυχής για τις ενέργειες που κάνετε να αναδείξετε τη Γέφυρα και επιθυμώ να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι στη διάθεσή σας για να σας βοηθήσω σχετικά, όταν και όπου θεωρήσετε ότι μπορώ... “Πράγματι η φοιτήτρια τότε, Πολιτικός Μηχανικός σήμερα, Σταυρούλα Σουρτζή μελέτησε με κάθε λεπτομέρεια τα στοιχεία της Γέφυρας και αποτύπωσε την εργασία της και τα συμπεράσματά της σε βιβλίο 215 σελίδων με τίτλο “Παραμετρική διερεύνηση στατικής και αντισεισμικής συμπεριφοράς τοξωτών λίθινων γεφυρών".

Ο καθηγητής του Ε.Μ.Π. – Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών – κ. Περικλής Μπούρκας σε επιστολή του αναφέρει: “… Εντυπωσιάστηκα από το κάλλος και τη σπουδαιότητα του περίτεχνου αυτού μνημείου που δικαίως θέλετε να προβάλλετε. Η παλαιότητα της Γέφυρας σε συνδυασμό με το αρχιτεκτονικό της κάλλος και την περίτεχνη κατασκευή επιβάλλουν την ανάδειξή της σε τεχνικό και πολιτιστικό μνημείο. Για τους λόγους αυτούς πιστεύω ότι η Γέφυρα πρέπει να φωτιστεί και η μελέτη φωτισμού να γίνει με τη δέουσα στην περίπτωση προσοχή, ώστε πράγματι να συμβάλλει στην προβολή της ως ιστορικού τεχνικού επιτεύγματος..."

Επίσης ο καθηγητής το Ε.Μ.Π. - Εργαστήριο Φωτοτεχνίας – Φραγκίσκος Τοπαλής σε επιστολή του εκφράζει το θαυμασμό του για το περίτεχνο μνημείο και με πολλή χαρά αναλαμβάνει την επιστημονική καθοδήγηση φοιτητών του στην εκπόνηση Διπλωματικής εργασίας με θέμα το φωτισμό της “Γέφυρας Μάναρη”. 

Έτσι η Ηλεκτρολόγος Μηχανικός σήμερα, Μυρτώ Κανακάκη, φοιτήτρια τότε, συνέταξε τη μελέτη φωτισμού της Γέφυρας η οποία διακρίθηκε και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (http://www.flashlight.gr/images/news/090723_Myrto_Kanakaki.pdf). Η ίδια δημοσίευσε στοιχεία της μελέτης στο περιοδικό ”Ηλεκτρολόγος” και αλλού με τον τίτλο: ”Γέφυρα με τον Πολιτισμό”.

Η Γέφυρα Μάναρη έγινε αντικείμενο συζήτησης σε Συνέδριο Πανεπιστημιακών Τεχνικών, με εισήγηση καθηγητών του ΕΜΠ, (Συρμακέζης, Αστέρης, Αντωνόπουλος, Μαυρούλη) στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ (11, 12 και 13.7.2006) και στο Νέο Δελχί των Ινδιών (6, 7 και 8.11.2006) ως ιστορικό τεχνικό, κατασκευαστικό επίτευγμα και προτείνονται λύσεις για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της στατικότητάς της.

Σε ελάχιστη απόσταση δυτικά των μνημείων και σε σημείο ορατό από αυτά, βρίσκεται ο σταθμός διοδίων του νέου αυτοκινητόδρομου Τρίπολη – Καλαμάτα που με απόφαση του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων ονομάστηκε σταθμός διοδίων “ΓΕΦΥΡΑΣ ΜΑΝΑΡΗ”. Έτσι και οι ταξιδιώτες του αυτοκινητόδρομου βλέπουν από κοντά τη Γέφυρα, τη θαυμάζουν και αναφέρονται σε αυτή.

______________________________

http://www.arcadiavoice.gr/